Het was vanmiddag weer ouderwets gezellig in de schuur.
Eén familie kwam mini bolusjes maken, en een ander gezin schoof gezellig aan een aparte tafel.
De vrolijkheid begon al meteen bij het voorstelrondje. Ik stel me altijd voor met mijn naam en dat ik kinderfeestjes en workshops organiseer. Dan zeg ik vaak: “Doe maar alsof het een kinderfeestje is!”
Nou, dat lieten ze zich geen twee keer zeggen.

De grotere groep bestond uit broers, zussen en aanhang. Ze waren zó leuk met elkaar – overal grapjes tussendoor. Over het ei bijvoorbeeld: “Moet het hele ei erin? Dus… met schil?”
En bij het bekertje melk met boter dat even apart in de magnetron moet, had iedereen zijn eigen kleur.
Die werd natuurlijk zorgvuldig bewaakt, want stel je voor dat je per ongeluk de beker van je zus te pakken hebt!
Toen het gist op tafel kwam, riep er iemand heel droog: “O, ik heb me verGIST!”
Het werd een middag vol melige opmerkingen, warme geuren en blije gezichten.
En het andere gezin was een moeder met haar 2 zoons en aanhang. Een heerlijke middag zo met elkaar verbinden.
Dat is nou precies waarom ik dit werk zo graag doe.
Ze zeiden bij het weggaan, “zo’n groep moet je niet te vaak hebben zeker?”
Nou, kom maar door hoor, heerlijk!